WADI RUM

Wadi rum

Van Aqaba naar Petra kwamen we langs Wadi Rum. Zouden we daar wel of niet naar toe gaan was de vraag. Heleen was er al geweest; had daar met negen vriendinnen vier dagen inde woestijn rondgelopen. Wij hadden de afgelopen weken al zoveel woestijnen gezien vandaar die vraag. Gelukkig besloten we toch te gaan. Dertig km heen en terug van de desert highway af. De weg er naar toe was prachtig zelfs groen. Er werden tomaten gekweekt. Honderden zaten er aan de lage struikjes. Helemaal geen kassen, stokken en draadjes. Zandpaden er tussenin waar ze opgegooid werden. Heel gek maar de rode rijpe tomaten werden weggegooid,verpulverd en de groene werden in mandjes opgeslagen. Die haalden de volgende dag nog
Helemaal nieuw was het informatiecentrum voor het hele gebied over wat wel en niet mocht in de woestijn en er was een ticketcontrole bijgekomen. Je moest een kaartje kopen om nog 5 km naar het plaatsje wadi-rum te rijden maar daar mocht je dan wel, als je een 4-weel drive had, zelf de woestijn in rijden. We kochten dus een ticket ( 6 Euro) en reden rustig richting het plaatsje. Links en rechts overstekende kamelen gezien zeker wel een stuk of 20. Wadi rum is een natuurreservaat van wel 500 km2. Ineens herkende Heleen haar terrasje waar toen een camping ernaast lag (nu een parkeerplaats).We zagen zeer mooie rotsformaties waar langs Heleen met de groep had gelopen.
Vol goede moed gingen we de zandwoestijn in, de motoren liepen zwaar, maar we hadden 4WD, zowel Willem als Dinno. Al heel snel raakte Willem vast in het zand. Op aanwijzing van Dinno de echte automan en met wat duwen eruit gekomen. Maar het was duidelijk geworden dat je goed vaart moest houden. Hans en Margreet zaten daarna bij Dinno ivm het diep liggen van de Honda. Fantastisch ging het, onderweg bedouinen - tenten gezien met schattige kindjes. Heleen weer ettelijke cadootjes gegeven en voort ging de rit totdat Dinno vastliep in het dikke rode zand en Willem er achteraan ook. Direct zagen we al een oude jeep aankomen met een arabier in witte jurk en tulband op, die gasten rondreed in de woestijn .Hij nam het stuur van ons over en schommelde de wagens behendig uit de zandmassa. We spraken af dat we hem zouden volgen; zodoende kregen we nog een mooie rondleiding. Dat was best spannend voor de chauffeurs, hij zette behoorlijk de vaart erin maar het was een veilig gevoel dat hij voorreed .
We bezochten rotsspleten met prachtige rotstekeningen, en we zagen en beklommen de bekende wadi rum rotsbruggen. We zagen de ongelofelijke mooie rotsformaties, de “ seven pillars of wisdom” en dat mooie rode zand. We raceten verder achter onze gids aan en na twee en half uur reden we het dorpje weer binnen. De lunch hadden we maar overgeslagen. Terug naar de desert-highway richting Petra waar we om half zes voor het hotel stonden.De mooiste woestijn van de wereld zegt Heleen.