SABRATHA EN MEER

SABRATHA

Na onze sahara-safari keerden we weer terug naar Tripoli. Een belangrijk bezoek aan Sabratha hadden we door vliegtijd-vervroeging (13.30 ipv 18.00 uur) gemist. Dat moest natuurlijk worden ingehaald. We togen dus opgewekt weer ongeveer 70 km westwaarts richting Tunesische grens terug, om Sabratha te bezoeken.
Het is een vestiging gesticht rond 1000 BC door de Fenisiers. Later werd het een Punische nederzetting en de Romeinen bezetten het in de 1e en 2e eeuw AD. Zij maakten er een stad van wel 20.000 inwoners van. Tussendoor vernielden de Vandalen de stad ook nog eens en de Byzantijnen bewoonden de streek gevolgd door de Arabieren. In de ruines bevindt zich dus heel wat geschiedenis.
Spectaculair is het prachtige amfitheater met ‘doorkijkjes’ naar de zee. Hier doorheen werd wind van zee geblazen zodat men binnen in de koelte zat. Dit niet alleen, maar ook het geluid van de toneelstukken kwam beter door bij de ongeveer 5000 zitplaatsen. De spelen werden overdag opgevoerd dus koelte was welkom. Er worden nog steeds concerten gegeven en theaterstukken, een soort ‘son et lumiere’, opgevoerd
In de stad eromheen, bevonden zich de woonhuizen, badhuizen, fonteinen en mozaieken op de vloeren. Er was een forem, agora etc. en tempels. De stad had een prachtig uitzicht op zee..
Er staat een standbeeld van Flavius Tullus, de man die zorgde voor waterleiding naar en in deze stad. Fris water uit de bergen werd via een aquaduct van 350 km aangevoerd naar verschillende cysternes in de wijken. Daar moest wel belasting voor betaald worden. Er waren winkelstraten; nu lopen we door een vrij lang straatje waar de olijfhandelaren zetelden. Een grote maalsteen voor olie werd rond getrokken door kamelen en zo perste men de olijven uit.
Handelaren kwamen van verre, vaak na maandenlang gelopen te hebben met hun handel waaronder: goud, ivoor, struisvogelveren, zout en zelfs wilde dieren.(die gebruikt werden voor het doden van veroordeelden) In de stad, vies en vermoeid, aangekomen, ging een groot gedeelte van hen naar het badhuis om zich te laten scheren en masseren. Ze kochten weer mooie kleren, deden de rosse buurt aan en… weg waren de duur verdiende centjes weer. Toen al! De geschiedenis herhaalt zich.

Na Sabratha reden we in twee dagen ongeveer 800 km tot Ajdabayda en vandaag slechts 160 km naar Benghazi. Een saaie weg eigenlijk allen maar een vlakke woestijn. Wel kuddes kamelen gezien, dat was leuk en ook een enkele verdwaalde dat was zielig. Ook zagen we een grote kudde enorme witte buizen liggen die bestemd waren voor de “man-made-river” een buizensysteem om water uit de reservoirs in de woestijn naar de kust te vervoeren (Een giga-project van Khadafi)..
Op vallend is dat er onderweg veel roadblocks zijn. Daar hebben onze gidsen de goede papieren voor.
Dit speelde zich af in de landstreek Tripolitania en nu zitten we in de eerste stad van de Cyrenaica: Benghazi
Het is nu vrijdagmorgen dus zondag voor de islamieten. Net een strandwandeling gemaakt
met Rietje en Dinno van anderhalf uur, heerlijk. Vanmiddag hebben we een hele leuke uitnodiging van een Libier die gisteren een praatje met ons maakte en die wij om een goed restaurant vroegen. Die zijn hier niet, althans niet wat jullie gewend zijn, maar ik nodig jullie uit bij mij thuis. Wij een beetje tegenpruttelen uiteraard maar we moesten komen.hij was gewend grote partijen thuis te geven, zei hij. Waar woont U dan? Vlak naast Khadafi was het serieuze antwoord. Om 4 uur geeft hij ons een rondleiding door de souk waar de helft van de winkeltjes van hem is zei hij en daarna diner bij hem thuis. We zijn zeer benieuwd. Jan Willem, we nemen jouw grote zak pepernoten mee en wat speeltjes voor z’n kleine kindjes. We houden jullie op de hoogte.