EERSTE VAN DE TWEE GRENSGEVALLEN
Door: Willem en Heleen
Blijf op de hoogte en volg willem en heleen
04 November 2009 | Libië, Tripoli
TWEE GRENSGEVALLEN
De avond voordat wij richting Egypte zouden vertrekken werden we uitgenodigd door een Libier, die we in ons hotel hadden ontmoet, om bij hem thuis te komen eten. Hij haalde ons op en met zijn auto en de lexus reden we richting de oude Souk. Het bleek dat hij handelde in goud en stoffen, dit inkocht in Dubai voordelig en weer verkocht in een van zijn vele winkeltjes; een goede handel zei hij en goud is het belangrijkste. Als een meisje trouwt wordt ze z0 ongeveer met goud behangen, dat krijgt ze van haar aanstaande. Het is een soort verzekering voor het geval dat hij weg zou gaan, en dan praat je over gemiddeld zo’n 22.000 euro.Wij konden het ons niet voorstellen maar dat wordt jaren na de bruiloft nog door hem afbetaald. Thuis bij hem aangekomen, een soort compound, vlak bij een van de huizen van Gadafi, werden we ontvangen door vier zussen, zijn moeder, zijn vrouw en ongeveer 20 kinderen. Zijn huis stond op dat terrein, dat van zijn moeder en van een van z’n broers, plus een gastenverblijf. We wisten niet wat we zagen. Een halve straat bijna, en ommuurd. Diverse auto’s die om het half jaar ingewisseld werden stonden op de binnenplaats. Drie kinderen waren van hem,de rest van en al z’n broers en zussen. Op vrijdag kwam de hele familie bij elkaar en dat was het dus die dag.
Keurig gekleed gaven ze ons allemaal een hand en noemde hun naam.De grote zak met pepernoten van Jan Willem kwam dus zeer van pas en hij wist precies wat onze Sinterklaas inhield. De vrouwen hadden heerlijk gekookt en samen met alleen hem- Fami- zaten we aan tafel. Een hele wijze man, die veel reisde ook in Nederland was geweest, en op deze manier wilde laten blijken hoe gastvrij de Libiers zijn en bij wijze van spreken z’n land wilde promoten. Het is hem gelukt. Waarom een grensgeval? Libiers mogen geen buitenlanders thuis uitnodigen, hoorden wij later. Onze gids en politieman hadden het een beetje moeilijk daarmee,maar…..hadden alles onder controle: big brother was watching us!
Wij zijn zeer onder de indruk van de vele ongelofelijke vriendelijke mensen, waarvan het grootste deel arm is. Het hele land straalt hier en daar armoede uit. De wegen zijn prima, goed onderhouden dus zijn ze goed bezig met de infra-structuur. De rest zal zeker volgen.
Dit was het eerste geval
De avond voordat wij richting Egypte zouden vertrekken werden we uitgenodigd door een Libier, die we in ons hotel hadden ontmoet, om bij hem thuis te komen eten. Hij haalde ons op en met zijn auto en de lexus reden we richting de oude Souk. Het bleek dat hij handelde in goud en stoffen, dit inkocht in Dubai voordelig en weer verkocht in een van zijn vele winkeltjes; een goede handel zei hij en goud is het belangrijkste. Als een meisje trouwt wordt ze z0 ongeveer met goud behangen, dat krijgt ze van haar aanstaande. Het is een soort verzekering voor het geval dat hij weg zou gaan, en dan praat je over gemiddeld zo’n 22.000 euro.Wij konden het ons niet voorstellen maar dat wordt jaren na de bruiloft nog door hem afbetaald. Thuis bij hem aangekomen, een soort compound, vlak bij een van de huizen van Gadafi, werden we ontvangen door vier zussen, zijn moeder, zijn vrouw en ongeveer 20 kinderen. Zijn huis stond op dat terrein, dat van zijn moeder en van een van z’n broers, plus een gastenverblijf. We wisten niet wat we zagen. Een halve straat bijna, en ommuurd. Diverse auto’s die om het half jaar ingewisseld werden stonden op de binnenplaats. Drie kinderen waren van hem,de rest van en al z’n broers en zussen. Op vrijdag kwam de hele familie bij elkaar en dat was het dus die dag.
Keurig gekleed gaven ze ons allemaal een hand en noemde hun naam.De grote zak met pepernoten van Jan Willem kwam dus zeer van pas en hij wist precies wat onze Sinterklaas inhield. De vrouwen hadden heerlijk gekookt en samen met alleen hem- Fami- zaten we aan tafel. Een hele wijze man, die veel reisde ook in Nederland was geweest, en op deze manier wilde laten blijken hoe gastvrij de Libiers zijn en bij wijze van spreken z’n land wilde promoten. Het is hem gelukt. Waarom een grensgeval? Libiers mogen geen buitenlanders thuis uitnodigen, hoorden wij later. Onze gids en politieman hadden het een beetje moeilijk daarmee,maar…..hadden alles onder controle: big brother was watching us!
Wij zijn zeer onder de indruk van de vele ongelofelijke vriendelijke mensen, waarvan het grootste deel arm is. Het hele land straalt hier en daar armoede uit. De wegen zijn prima, goed onderhouden dus zijn ze goed bezig met de infra-structuur. De rest zal zeker volgen.
Dit was het eerste geval
-
04 November 2009 - 20:02
Juliette:
Hs Heleen en Willem, Wat een fantastische ervaring. Ik vraag me af wat de rest van de familie deed toen jullie met de gastheer aten. Konden jullie ook met de andere vrouwen communiceren? Enfin te veel vragen.
Geniet en blijf gezond.
Groetjes aan allen van Hans en Juliette -
04 November 2009 - 21:08
Ada De Laive:
Hello wereld reizigers,
Ja, zo zie je,als je gewoon de weg vraagt of in dit geval een goed restaurant...dan kom je nog ergens !
Je schrijft het eerste grensgeval...ja, Fami is aardig, loopt niet voor niets in een hotel rond, is naast Gadaffi de rijkste van het land, ziet Hollandse nummerborden, etc etc...maar toch vraag ik me af waarom hij als enige van de uitgebreide familie aan tafel zat ????..kijk dat hij de gids en de politieman had omgekocht is duidelijk,...maar waarom inviteerde hij jullie, puur en alleen maar om ziin land te promoten??
..ik ben benieuwd naar het tweede grensgaval !
liefs en toi toi
Aadje -
05 November 2009 - 16:15
Jaap Liezenberg:
Fijn om te lezen dat de reis tot nu toe zo voorspoedig verloopt.Leuk om het verslag te lezen.Het ga jullie allen goed.Vanavond bij mij spelletjes.Liefs van Jettie en Jaap.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
