AFSCHEID VAN DE MIDDELLANDSE ZEE
Door: Willem en Heleen
Blijf op de hoogte en volg willem en heleen
03 December 2009 | Turkije, Ankara
AFSCHEID VAN DE MIDDELLANDSE ZEE,
Voor ons gevoel gaan we nu echt al een beetje richting Nederland; we zijn in de buurt van Europa. Onbewust afscheid nemen van al die mooie landen en die ontzettend aardige mensen. De prachtige zuidkust van Turkije waar wij geen voorstelling van hadden, was wel 10x mooier en 100x rustiger dan Zuid-Frankrijk. Natuurlijk telt de tijd van het jaar mee waarin wij hier rondreden; maar met dagelijks zon en 23 graden C vonden wij het een paradijsje.
Met de, na enig zoeken, toch uiteindelijk gevonden Ferryboat, staken we vanuit Canakkale de Dardanellen over, in +- drie kwartier, en sliepen aan de overkant in het havendorpje Eceabat. In ons hotelletje ontmoetten we vier Belgen (werknemers bij de Verenigde Naties), die op “missie” waren in Kosovo, en nu een paar dagen vrij hadden. Zij wilden heel graag dit plaatsje en de omgeving bekijken. De reden was de strijd die het Turkse volk hier gestreden heeft in de eerste wereldoorlog.
In die oorlog had Ataturk de Turken bevrijd van de aanvallende geallieerden,( tegen de Duitsers) waaronder veel Belgen, Engelsen, Fransen en Australiers (geen Nederlanders). Een half miljoen soldaten kwam hierbij om. De strijd ging om de verdediging van de doorgang via de Dardanellen naar de Zwarte zee (Rusland). Twee jaar geleden is hier alsnog een prachtig standbeeld opgericht en mede daarvoor kwamen deze zeer aimabele VN-ers, om eer te betonen aan hun omgekomen landgenoten. Dit stukje geschiedenis moeten wij eens geleerd hebben maar de finesses waren ons onbekend. Deze Belgen wisten er alles van en we hadden een interessant gesprek met ze. Ook over Kosovo, waar ze politionele activiteiten begeleiden, vertelde zij ons ’t een en ander.
De volgende dag naar de grens, en ja hoor waar we al bang voor waren, slecht weer: dichte mist gedurende honderden kilometers. Aan de grens hadden we al een soort wintersportgevoel.
Vlak voor Sofia overnacht, en weer een kaartje gelegd; oefenen want de kerstdrive komt eraan.
In Turkije hadden we een bekeuring opgelopen voor te hard rijden, wat we ook deden. Vervolgens spoot Dinno weg met de gedachte dat er voorlopig geen controle meer zou zijn, maar 3 km verderop stond er weer een politie auto naast hem. Met een waarschuwing kwam hij eraf. In Bulgarije - de volgende dag - was hij dat allemaal weer vergeten, dus toen we daar ‘s morgens de snelweg opreden, zei Willem nou die Dinno heeft er zin, ik doe het toch maar even kalm aan , en ja hoor 1 km verder moest hij weer stoppen voor de het gezag. Met Nederlands kletsen zo van: “ ik nie begrijp, sorry, hoeveel betalen” probeerde hij van alles, maar niks hoor hij moest naar Sofia naar het hoofdbureau. Gelukkig heeft hij zich er later toch nog uit kunnen redden, wel met de goed verstane boodschap dat bij de volgende maal z’n rijbewijs ingenomen zal worden. Vervolgens reden we met ongeveer 50 a 60 km p/u het land uit na zeker nog vijf controles gezien te hebben. Wat een K-land, een Politiestaat! Uit de Eurogemeenschap ermee en Turkije erin vond hij, nou wij eigenlijk ook. Maar ja, wij hebben deze vakantie alleen de mooie en aardige Turkse zuidkust gezien.
In Zagreb (hoofdstad van Kroatie) hebben we nog een ochtendje rond gelopen. Wat een prachtige stad is dat. Daar zijn alle oude gebouwen nog helemaal intact. Prachtige kerken, parlementsgebouwen, schitterende parken en pleinen en luxe koffiehuizen. Dat was een leuk tussenstopje.
Inmiddels zijn we thuis, na ruim 12.000 km gereden te hebben, zonder echte pech en zonder ziekten. We bedanken iedereen die zo gezellig gereageerd heeft op ons ‘blog’ of via de e-mail. We hebben weer een fantastische reis gehad, veel ervaring op gedaan. Heel Noord-Afrika is een fantastisch gebied om te reizen, mits je goed voorbereid bent en de regels in acht neemt. Geen dronkaards, geen junks en geen hangjongeren op straat; we hebben ons heel veilig gevoeld, uitgezonderd dan de ellende bij de grenspassages, maar ja we wisten dat daar door de beambten iets bijverdiend moest worden. Tot ziens weer, hier bij.... Appie Hein of somewhere else. We zijn precies op tijd terug om jullie een gezellige Sinterklaas en Kerstdagen toe te wensen. En wij maar weer wennen aan die donkere dagen. Heleen en Willem.
Voor ons gevoel gaan we nu echt al een beetje richting Nederland; we zijn in de buurt van Europa. Onbewust afscheid nemen van al die mooie landen en die ontzettend aardige mensen. De prachtige zuidkust van Turkije waar wij geen voorstelling van hadden, was wel 10x mooier en 100x rustiger dan Zuid-Frankrijk. Natuurlijk telt de tijd van het jaar mee waarin wij hier rondreden; maar met dagelijks zon en 23 graden C vonden wij het een paradijsje.
Met de, na enig zoeken, toch uiteindelijk gevonden Ferryboat, staken we vanuit Canakkale de Dardanellen over, in +- drie kwartier, en sliepen aan de overkant in het havendorpje Eceabat. In ons hotelletje ontmoetten we vier Belgen (werknemers bij de Verenigde Naties), die op “missie” waren in Kosovo, en nu een paar dagen vrij hadden. Zij wilden heel graag dit plaatsje en de omgeving bekijken. De reden was de strijd die het Turkse volk hier gestreden heeft in de eerste wereldoorlog.
In die oorlog had Ataturk de Turken bevrijd van de aanvallende geallieerden,( tegen de Duitsers) waaronder veel Belgen, Engelsen, Fransen en Australiers (geen Nederlanders). Een half miljoen soldaten kwam hierbij om. De strijd ging om de verdediging van de doorgang via de Dardanellen naar de Zwarte zee (Rusland). Twee jaar geleden is hier alsnog een prachtig standbeeld opgericht en mede daarvoor kwamen deze zeer aimabele VN-ers, om eer te betonen aan hun omgekomen landgenoten. Dit stukje geschiedenis moeten wij eens geleerd hebben maar de finesses waren ons onbekend. Deze Belgen wisten er alles van en we hadden een interessant gesprek met ze. Ook over Kosovo, waar ze politionele activiteiten begeleiden, vertelde zij ons ’t een en ander.
De volgende dag naar de grens, en ja hoor waar we al bang voor waren, slecht weer: dichte mist gedurende honderden kilometers. Aan de grens hadden we al een soort wintersportgevoel.
Vlak voor Sofia overnacht, en weer een kaartje gelegd; oefenen want de kerstdrive komt eraan.
In Turkije hadden we een bekeuring opgelopen voor te hard rijden, wat we ook deden. Vervolgens spoot Dinno weg met de gedachte dat er voorlopig geen controle meer zou zijn, maar 3 km verderop stond er weer een politie auto naast hem. Met een waarschuwing kwam hij eraf. In Bulgarije - de volgende dag - was hij dat allemaal weer vergeten, dus toen we daar ‘s morgens de snelweg opreden, zei Willem nou die Dinno heeft er zin, ik doe het toch maar even kalm aan , en ja hoor 1 km verder moest hij weer stoppen voor de het gezag. Met Nederlands kletsen zo van: “ ik nie begrijp, sorry, hoeveel betalen” probeerde hij van alles, maar niks hoor hij moest naar Sofia naar het hoofdbureau. Gelukkig heeft hij zich er later toch nog uit kunnen redden, wel met de goed verstane boodschap dat bij de volgende maal z’n rijbewijs ingenomen zal worden. Vervolgens reden we met ongeveer 50 a 60 km p/u het land uit na zeker nog vijf controles gezien te hebben. Wat een K-land, een Politiestaat! Uit de Eurogemeenschap ermee en Turkije erin vond hij, nou wij eigenlijk ook. Maar ja, wij hebben deze vakantie alleen de mooie en aardige Turkse zuidkust gezien.
In Zagreb (hoofdstad van Kroatie) hebben we nog een ochtendje rond gelopen. Wat een prachtige stad is dat. Daar zijn alle oude gebouwen nog helemaal intact. Prachtige kerken, parlementsgebouwen, schitterende parken en pleinen en luxe koffiehuizen. Dat was een leuk tussenstopje.
Inmiddels zijn we thuis, na ruim 12.000 km gereden te hebben, zonder echte pech en zonder ziekten. We bedanken iedereen die zo gezellig gereageerd heeft op ons ‘blog’ of via de e-mail. We hebben weer een fantastische reis gehad, veel ervaring op gedaan. Heel Noord-Afrika is een fantastisch gebied om te reizen, mits je goed voorbereid bent en de regels in acht neemt. Geen dronkaards, geen junks en geen hangjongeren op straat; we hebben ons heel veilig gevoeld, uitgezonderd dan de ellende bij de grenspassages, maar ja we wisten dat daar door de beambten iets bijverdiend moest worden. Tot ziens weer, hier bij.... Appie Hein of somewhere else. We zijn precies op tijd terug om jullie een gezellige Sinterklaas en Kerstdagen toe te wensen. En wij maar weer wennen aan die donkere dagen. Heleen en Willem.
-
03 December 2009 - 14:35
Anca:
jullie bedankt voor het delen van je reis-ervaringen. Ik hoop dat jullie thuis snel je draai weer zult vinden.
groetjes -
03 December 2009 - 15:10
Wil En Frank:
fijn dat jullie weer heelhuids thuis zijn, hebben genoten van jullie reisverslagen en hopen jullie gauw weer te zien -
03 December 2009 - 16:58
Juliette:
Alsnog, fijn dat jullie heelhuids thuis zijn. Nu de indrukken verwerken en inderdaad wennen aan Nederland. Dank voor de moeite die jullie gedaan hebben om ons mee te laten reizen. Tot op de bridgeclub denk ik.
Groetjes van Hans en Juliette -
03 December 2009 - 22:04
Manla:
Fijn dat jullie weer gezond en wel terug zijn,
genoten van het reis verslag,en wens jullie
een gezellige pakjes avond!
Groetjes,
Manja -
04 December 2009 - 14:55
JW:
Gezellig dat jullie er weer zijn hoor! -
04 December 2009 - 15:09
Lily:
Zojuist je e-mail gelezen. Wat een schat aan reisplezier en ervaring. Hoop jullie snel te ontmoeten, zit tot eind januari in NL.Alvast een gezellige Sinterklaas met de kids en kleinkids. Liefs, Lily -
08 December 2009 - 10:21
Anita Broersen:
Welkom thuis na deze indrukwekkende reis. Bij elkaar veel indrukken en ik heb ervan genoten. Veel herkenbaar voor mij.
Liefs en groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
